RETRO ambulandi

RETRO ambulandi

cum deo suo tensam duceret, ritum in Alagabalo Imperatore notavit Herodianus, l. 5. c. 6. Πᾶςαν τὴν ὁδὸν ἤνυε τρέχων ἔμπαλιν ἑαυτοῦ, ἀφορῶν τε ἐις τὸ πρόςθεν τοῦ Θεοῦ, πρός τε τὸ μὴ πταῖςαι αὐτὸν ἢ διολιςθαίνειν, οὐχ ὁρῶντα ὅπου βαίνῃ, γῆ τε ἡ χρυςίζουςα παμπλείςτη ὑπέςτρωτο: ubi aurosâ arenâ viam, ne forte, irretortô vultu idolum aspiciens, sicque qua iret, non videns, laberetur, conspersam fuisse, ait. At retrocedendo, rem sacram

agendam, retrospiciendo omne sacrum perdi, tradit Apoloonius, l. 3. ubi de Hecates sacris,

Ε῎νθα τ᾿ ἔπειτα θεὰν μεμνημένος ἱλάςςηαἰ

Α῍ψ δ᾿ ἀπὸ πυρκαϊῆς ἀναχάζεο. Μηδέ ςε δοῦπος

Η᾿ὲ ποδῶν ὄρςῃςι μεταςτρεφθῆναι ὀπίςςω

Η῍ε κυνῶν ὑλακή μή πως τὰ ἕκαςτα κολούςας

Οὐδ᾿ αὐτὸς κατὰ κόσμον ἑοῖς ἑτάροιςι πελάςςης.

Unde Virgilius, de iisdem sacris, l. 6. Aen. v. 223.

—— Subiectam more parentum

Aversi tenuêre facem, congesta cremantur

Thurea dona, dapes, fusô crateres olivô.

Sed et in aliis vetiti respectus. Ut apud eundem in Pharmaccutria, Ecl. 8. v. 101.

Fer cineres Amarylli foras, vivôque fluenti

Transque caput iace, ne respexeris etc.

Vide Casp. Barthium, Animadversion. ad Claudian. VI. Honor. Consul. v. 329.